صمد شعباني
تقديم به غلامحسين ساعدي
نامه يسرباز
همه ي بيقراري هايم را
در عكسي تمام قد
اگر بر نگشتم
تابهاري كه مي آيد
تو آنرا قاب كن
بياويز بر ديوار
از آخرين ديدارمان
انگار سالها ميگذرد
باران بارها
رد پاها
وصداهايي را كه ميريخت بر زمين
برده است
آنجا مرگ
ارزان است
وپهنه خاك
مزاري است كه از دهان علف
ضيافتي رنگين را
در بهار وعده ميدهد
اين جا
نان و گل سرخ را
قسمت ميكنند
شب را وروز را قسمت ميكنند
آدمهارا با شماره اي قسمت ميكنند
وتمام چيز هاي ديگر را
كه ميداني
ديشب تمام خرابه هاي گذشته را
سينه خيز آمدم
تا خاطره هاي امروز
جائي براي گفتن حرف هاي شبانه نبود
ماخاك را
به وسعت عشق ميخواستيم
آنان اندازه جنون خود ميخواستند
امشب از بريده بريده
خواب راهه هاي باريك
به ديدن تو مي آيم
در روياها را
باز بگذار
شمع ها ي خاطره را
بيافروز
كنار قاب كهنه ديروز
-------
اين شعر در كتاب عصيان بزر گ خلقت در سال 1363به چاپ رسيده ودر همان زمان همراه بخشهائي از يك نامه در برخي مطبوعات چاپ شده است .اكنون با اصلاحاتي تقديم ميگردد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر