پنجشنبه، شهریور ۲۵

منشا آلودگی کجاست؟

دیری­ست هر از گاهی، اعلام بروز نوعی از آلودگی، وحشت بر جان مردم می‌اندازد و ناامنی و بحران، عرصه‌های زندگی را تحت الاشعاع قرار می ­دهد. ناامنی‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و اینک ناامنی زیستی: آب آلوده تهران.

انگار ناامنی می‌بارد:

فاجعه مرگ در تصادفات جاده‌ای، درگیری و بحران به­ دلیل عدم پرداخت حقوق و دستمزد در مواقعی حتا با تاخیری بیش از 15 ماه، اعتیاد، بی­پناهی کودکان کار و خیابان، آدم‌ربایی و آوار شدن دیوار و داربست بر سر کارگران و رهگذران، اعدام کودکان به جرم قتل، تهدید به جنگ از طرف امپریالیسم متجاوز، زلزله و اعلام مرتب امکان فاجعه قریب‌الوقوع آن در پرجمعیت‌ترین شهر کشور، اعدام جوانان به جرم همکاری با گروه­های محارب، خودسوزی زنان، خودکشی دانشجویان وکارگران و قتل‌های خانودگی، قطع دست به جرم سرقت، تجاوز به عنف، بیکاری، تحریم، بیماری‌های نو به نو و قیمت­های سرسام­آور ویزیت و دارو، گرانی و تورم عنان گسیخته مواد غذایی و عدم تناسب دستمزدها با هزینه­ها، تعطیلی کارخانه‌ها، ویرانی زمین‌های زراعی و باغ­ها به ­دلیل واردات بی­رویه محصولات کشاورزی و دامی، حبس‌های طویل‌المدت به جرم روزنامه‌نگاری و فعالیت اجتماعی، آلودگی گوشت و برنج، آلودگی رودخانه‌ها به فاضلاب صنعتی، از بین رفتن منابع آب در سفره‌های زیر سطحی، امکان خشک شدن زاینده‌رود و دریاچه اورمیه، پیشروی کویر بر اثر غارت جنگل‌ها و مراتع و عواقب زیست محیطی ناشی از آن و ... آلودگی آب تهران به نیترات به ویژه در مناطق پرجمعیت حاشیه شهر.

وزیر متولی بهداشت از سر دلسوزی و مسئولیت اعلام می کند آب تهران آلوده است و حتا به مادران هشدار می‌­دهد که به فرزندان خود آب معدنی بدهند، زیرا نیترات موجود در آب شرب لوله‌کشی تهران، بیش از حد مجاز است و ممکن است به خفگی کودکان منجر شود.

این خبر بلافاصله از طرف وزیر متولی آب و مسئولیت آب و فاضلاب تهران تکذیب می‌شود، اما مسئولین شهری اعلام می‌کنند که در مناطق سیاه، آب معدنی رایگان توزیع می‌شود. هیچ­یک از اهالی این محلات، آب معدنی رایگان را نمی‌بینند، اما به ­ناچار، هر بطری آب معدنی را 100 الی 300 تومان گران‌تر می‌خرند. (روزنامه شرق 2 مرداد) علاوه­بر فروشندگان آب معدنی، تاجرهای فروشنده دستگاه‌های تصفیه آب هم به نان و آبی می‌رسند.

وزیر متولی بهداشت که اعلام کرده بود از نمونه‌برداری‌هایی که از آب تهران شده، اطلاعات کامل دارد و مردم را از آلوده بودن آب مطمئن کرده بود، در دوم مرداد یعنی فقط 5 روز بعد می‌گوید آب تهران به هیچ وجه آلودگی ندارد. (شرق 2 مرداد) شاید تحت فشار، نایب رییس کمیسیون بهداشت، که به نمایندگی از مجلس تازه وارد ماجراشده، اعلام می‌کند: فاضلاب­ های جنوب شهر تهران با آب شرب تداخل دارد (روزنامه آرمان 3 مرداد)

بشیر خالقی عضو کمیسیون بهداشت مجلس با کوچک‌‌تر کردن منطقه جفرافیایی آب‌های آلوده اعلام می‌کند که با بررسی نقشه آب‌های شهر تهران و آزمایشات انجام شده، مشخص شد فقط نیترات موجود در آب‌های اطراف منطقه‌ی یافت­آباد بیشتر از حد مجاز است (شرق 4 مرداد) و بالاخره مرتضی تمدن استاندار تهران خیال همه را راحت می‌کند و آب تهران را از آب‌های معدنی سالم­تر هم اعلام می‌کند و برخی از شرکت­های آب معدنی را که به دنبال فروش بیشتر بوده­اند، عامل این شایعه پراکنی معرفی می‌کند (آرمان 6مرداد). اما کارشناس مسئول بهداشت محیط غرب تهران می­گوید: ما نمی‌توانیم گزارشی درباره آب ارائه کنیم، زیرا بسیار محرمانه است. آن­قدر محرمانه که حتا نمی‌توانیم گزارش‌های­مان را از طریق سیستم‌های رایانه‌ای به مراکز بهداشت دیگر ارسال کنیم. (روزنامه شرق 7 مرداد)

این­که مردم و رسانه‌ها حتا نسبت به گزارشاتی که به سلامتی جسم و جان­شان مربوط است، نامحرم تلقی می‌شوند، تنها جایی طبیعی است که سود محور ِهمه­چیز است.

راستی شما به کدام­ یک از این گزارش‌ها اعتماد می‌کنید؟ به باور ما، وقتی سود، ارزش و معیار همه ارزش‌ها باشد، همان اتفاقی می‌افتد که شرح آن رفت و نه­تنها روان مردم، که سلامتی مردم نیز می‌تواند مورد چپاول قرار گیرد. اما منشا ماجرای اخیر یعنی همین آلودگی آب تهران هم، درست از همان جایی است که بقیه آلودگی‌ها و ناامنی­ها ناشی از آن است:
سودمحوری منشا همه آلودگی‌هاست.

هیچ نظری موجود نیست: