روز دوم ديماه سال 1357، مردم مشهد براي بيان اعتراضات خود به رژيم پهلوي، راهپيمايي گستردهاي را در محدودهی ميدان شهدا (ميدان شاه سابق) بهسمت چهار راه شهدا (چهار راه نادري سابق) انجام دادند. در اين تظاهرات، نيروهاي ارتشي تعدادي از شهروندان مشهدي را آماج گلوله‌هاي خود قرار دادند. گفته میشد 70 نفر کشته و زخمي شده اند.
به دنبال تظاهرات و کشتار دوم ديماه، راهپيمايي ديگري در روز سوم ديماه در ميدان شهداي کنوني برگزار شد.
هفتم دي نيروهاي ارتشي با چند تانک و خودروهاي ضد شورش، پس از نمايش در سطح شهر، در مکان‌هاي حساس شهر مستقر شدند. با محاصره ساختمان استانداري خراسان توسط مردم و با همکاري برخي از کارکنان آن، سيل جمعيت به طرف مسجد کرامت در چهار راه شهدا بهراه افتاد.
در نهم ديماه، مردم با تجمع در حرم، از طريق خيابان تهران و خيابان بهار خود را به باغ استانداري رسانده و در آنجا تحصن کردند. در اين روز خونين، نيروهاي ارتشي بعد از خارج شدن از پادگان، هر جا انسان زنده‌اي را ميديدند به گلوله ميبستند و برايشان کوچک و بزرگ مطرح نبود. حتي کسانی که در صف نفت و نانوايي بودند، از اين وحشيگري در امان نماندند. در فاصله کمتر از دو ساعت، صدها نفر از مردم کشته شدند.
سربازان که نمی‌خواستند دست به کشتار مردم بزنند، با تحویل سلاحهای خود به مردم می‌پیوستند.
یکی از فرماندهان زرهي ارتش، که شاهد تحويل سلاح‌هاي سربازانش به مردم بود، عصباني شد و با فرماندهي يک دستگاه تانک، دستور داد که مردم را به گلوله ببندند که در نتیجه خشم مردم گریبانگیرش شد. تعداد دیگری از سرکوبگران نیز به سرنوشت او دچار شدند.
بعد از ظهر نهم ديماه، مردم براي پيدا کردن اجساد و سر زدن به مجروحين، به بيمارستان امام رضا مراجعه کردند. با حملهی نیروهای گارد به بيمارستان، عده‌ي دیگری از مردم بيگناه در اين بيمارستان جان باختند. این یکی از خونینترین نبردهای مردم با دیکتاوری شاه بود. مقاومت مردم مشهد در مقابل سرکوبگران، نقطه‌ی عطفی در مبارزات آن سال مردم ایران بود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر